ในโลกของความเป็นจริงแล้ว น้ำมันกัญชา เป็นสิ่งที่หาได้ไม่ยากเย็น และทุกวันนี้หลายคนในประเทศไทยก็ใช้น้ำมันกัญชาอยู่แล้ว นอกจากนั้นส่วนที่มีการค้าขายกันตามอินเตอร์เน็ตก็มีการโฆษณาค้าขายกันอย่างเอิกเกริก
สารสำคัญในกัญชานั้นมีประโยชน์ต่อสุขภาพหลายด้าน แต่ที่เป็นประเด็นมากที่สุดก็คือสารที่ออกฤทธิ์ทางจิตประสาท ทำให้มึนเมา ทำให้หลับ ซึ่งเป็นสารที่ถูกตั้งข้อสงสัยว่าทำให้เกิดอาการเสพติดได้นั่นก็คือสารที่มีชื่อว่า เดลต้าไนน์ เตตระไฮโดรแคนนาบินอยด์ หรือ THC ซึ่งตราบใดที่มีการควบคุมปริมาณสารสำคัญนี้ต่อการใช้หนึ่งหน่วยบริโภค หรือการบริโภคต่อ 1 วันอย่างเหมาะสมแล้ว ข้อถกเถียงการใช้ประโยชน์และโทษของกัญชาก็น่าจะน้อยลงไปกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เป็นแน่
จะเห็นได้ว่าตำรับยาไทยซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในรูปของใบหรือดอกกัญชานั้นจะมีประมาณสาร THC อยู่ในตำรับยาในสัดส่วนที่ไม่มากนัก ในขณะที่การสกัดออกมาเป็นน้ำมันกัญชานั้นจะมีสาร THC ออกมาในปริมาณที่เข้มข้นมากกว่า ตำรับยาไทยจึงไม่เคยทำให้มึนเมาเท่ากับการใช้น้ำมันกัญชาในยุคปัจจุบัน
การใช้กัญชานั้นมีหลายรูปและมีผลต่อการดูดซึม โดยพบว่าหากมีการบริโภคทางช่องปากการดูดซึมของสาร THC จะอยู่ที่ประมาณ 10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์ และถ้ามีการสูดดมสาร THC ก็จะดูดซึมได้สูงขึ้นไปถึงประมาณ 10 ถึง 30 เปอร์เซ็นต์ ในขณะที่สาร THC ก็จะถูกทำลายฤทธิ์ลดดูดซึมลงไปเมื่อผ่านกระบวนการย่อยในชั้นกระเพาะอาหารและลำไส้เล็กเหลือประมาณ 3 ถึง 9 เปอร์เซ็นต์ จากสาร THC ปริมาณ 20 มิลลิกรัมที่ผสมบริโภคผ่านเค้ก
จะเห็นได้ว่าในสรรพคุณน้ำมันกัญชาในแพทย์แผนไทยนั้นให้ใช้กัญชาในปริมาณน้อยเพื่อชูกำลังและเจริญอาหาร แต่ก็ตระหนักถึงผลเสียหากใช้มากเกินไปคือทำให้เกิดอาการทางจิตประสาท เมามึน และหมดสติ ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้นการใช้กัญชาในแพทย์แผนไทยจึงต้องใช้เป็นตำรับยาเท่านั้น และไม่ใช้กัญชาเป็นยาเดี่ยวเหมือนกับยาแผนปัจจุบัน
สำหรับโรคที่ถือว่าน้ำมันกัญชาจะมีบทบาทเข้ามาช่วยในการศึกษาวิจัยอย่างเป็นระบบก็คือการปวด หรือ การเกร็งจากโรคปลอกประสาทอักเสบ